Ҷаласаи бахшида ба дархости Комиссия дар бораи двустороннем бастани

Ҷаласаи асоси дуҷониба комиссияи ҳайатҳои Комиссияи Рӯҳи Престола бо сабабҳои динӣ робита иудаизма ва Бузург Раввината Исроил робита бо Католической Калисо давраи ниҳоии Эъломия Дар шашум ҷаласаи асоси дуҷониба комиссия дар Рум мо дар масъалаи муносибати байни ҳаети башарӣ ва технологияи, осознавая, ки дар тибби расида буданд калон комебиҳо, инчунин мушкилот ва имкониятҳои, ки онҳо мекушоядМо утверждаем принсипҳои мо дахлдор анъанаҳои динӣ, ки тибқи онҳо Худо - Офаридгори ва Худованд тамоми ҳает ва человеческая ҳаети свята, зеро, чӣ хеле ки Библия таълим медиҳад, ки шахс сотворен оид солим ва мисоли он Худо (ср. Аз сабаби он, ки ҳает аст божественным даром, божественным мешавад ва бояд, ки ҳоло амалӣ нашудаанд, мо тасмим рад идеяи господства инсон аз болои ҳает е аз ҳуқуқи инсон ва е гурӯҳи одамон ҳал кардани он ба арзиши е давомнокии. Аз ин рӯ, мо отвергаем мафҳуми фаъол эвтаназии нест Саркашӣ инсон, ки дар лаҳзаи марг шахсияти инсон, барои муайян кардани он, ки чӣ гуна бо қуввати Худо дорои самокритичность. Мо ба Офаридгор, ин инсон аз қобилияти, ки давала, исцеляла ва сохраняла ҳает ва назаррас ноил, ки анҷом дода шуданд, ки дар муосир ба илм, тиб ва технология. Аммо мо эътироф мекунем, ки ин позитивные сдвиги боиси як масъулияти бузург ва чуқур одоб ва мушкилоти эҳтимолии хатари.

Дар ин замина мо қайд менамоем, дилҳоямонро мо демонстративно переданном наследии, ки тибқи он ҳамаи одамон дониш ва қобилияти хизмат ва мусоидат ба ҳает ва достоинству шахсияти инсон зарурӣ бояд ба таври мувофиқ нравственным арзишҳои исломӣ, принсипҳои лежащим дар асоси ин мероси.

Аз ин рӯ, дар робита бо пазируфтани он далел, ки ҳамаи техникӣ имконпазир аст, низ этически қабул дар доираи дар ҳолати корҳои илмӣ-тадқиқоти техникӣ, прикладного хусусияти. Таваҷҷӯҳ ва ғамхорӣ дар бораи инсон ба ҳает бояд всеобщим нравственным императивом, ҳар ҷомеаи шаҳрвандӣ ва қонунҳои бояд кафолат бинобар ин фарҳанги зиндагӣ аст, ки бояд поощряться. Ҳамчунин, отрицая надменность инсон истифода божественную имтиез муайян намудани вақти марг, мо қайд менамоем ӯҳдадории мекунед, ҳама чизро ба осон кардани ранҷу азоб.

Мо ташвиқ кормандони тиббӣ ва исследователей баррасии тамоми масъалаҳои марбут ба ҳает ва марг, ва он илҳом дар ҳикмати дин.

Аз ин рӯ, мо тавсия медиҳем, машварат на танҳо бо мақомоти дахлдори оилањо оид ба ин масъалаҳо, балки бо мақомоти дахлдори талх мақомот. Мо эътиқод умумӣ ин аст, ки ҳает дар рӯи ин замин дар асл танҳо як қисми, ки инсон ҳастӣ, зарур аст, ки ба мо, баръакс, сохраняли предельное таваҷҷӯҳ ба беруна"оболочке"- башарӣ ба шакле, ки дар он инсон дар ин ҷаҳон, мушаххас воқеият.

Аз ин рӯ, мо пурра рад андешаи дар бораи он аст, ки маҳдуд будани вақт, ки дар давоми он табиат инсонӣ мавҷудияти худ дар рӯи Замин метавонад имкон ба мо инструментализироваться.

Дар ин замина мо қатъиян осуждаем ҳар кровопролитие, тарғиби ягон идеологияи, ки дорад, ҳамчун мақсади худ, махсусан вақте ки аз он аст, ки ба хотири дин. Чунин амал - ҳеҷ каси дигар, ки чӣ тавр профанация божественного ба номи. Аз ин рӯ, мо мекӯшем, ки ба пешрафти умумӣ манфиати инсоният, пропагандируя эҳтиром ба Худо, ба дин ва он символам, ба маконҳои муқаддас ва маконҳои дуо.

Онҳо осквернение бояд отвергнуто ва осуждено.

Ҳамзамон бо ин злоупотреблениями ва ҷорӣ напряженностью байни зарур аст, ки аз ҷониби фарҳангҳои даст кашидан аз мо тарафайн гуфтугӯ, ва мо баста муайяншуда бошад узами. Маҳз барои ҳамин мо фикр дорем, ки бо қарзи дар ва аз паи иштирок мусульманского ҷаҳон ва раҳбари дар уважительном муколама ва ҳамкорӣ.

Мо низ обращаемся бузург ба сулҳ ин аз масофаи эътироф позитивную эътибори мазҳабӣ чен мусоидат намудан ба ҳалли низоъҳо ва шиддати ва ташвиқ шумо ба дастгирии тавассути межрелигиозного муколама.